Grobowce

Szczególnie wspaniałe grobowce wznosili Egipcjanie dla faraonów. Władca, najczęściej od razu po wstąpieniu na tron, wybierał miejsce pod swój dom na wieczność. Do jego budowy powoływano dziesiątki tysięcy (może nawet więcej) ludzi, którymi kierowali specjalni urzędnicy. Do pracy wzywano chłopów, gdy byli wolni od pilnych prac na polach. Pierwsi faraonowie wznosili dla siebie grobowce w postać piramid. Praca rozpoczynała się od przygotowania olbrzymich kamiennych bloków w kamieniołomach. Wykuwano je, posługując się bardzo prymitywnymi narzędziami: dłutami i piłami miedzianymi, młotami drewnianymi. Bloki obrabiano i wygładzano ostrym piaskiem na miejscu. Pochłaniało to mnóstwo pracy. Aby odłupać od skały słup o długości 40 m/ czterystu kamieniarzy pracowało przez piętnaście miesięcy. Gotowe bloki/ często bardzo wielkie, robotnicy ciągnęli na drewnianych saniach do Nilu. W tym celu przyczepiano do płóz liny, za które chwytały setki ludzi. Później ładowano bloki na statki i spławiano je Nilem. Gdy flotylla z ładunkiem przybijała do brzegu w pobliżu miejsca przyszłego grobowca, czekały tam już tysiące ludzi, których zadaniem było zawleczenie bloków na plac budowy. Poważną trudność stanowiło podnoszenie kamiennych bloków. Nie tylko nie znano dźwigów, ale nawet maszyn prostych. Trzeba więc było ustawiać nasypy ziemne, po których można było ciężary przesuwać. Po zakończeniu robót usuwano je. Budowa piramidy była przedsięwzięciem na wielką skalę. Niewątpliwie Egipcjanie byli świetnymi kamieniarzami, inżynierami, organizatorami. Patrząc dziś na piramidy, dostajemy zawrotu głowy z podziwu i zachwytu dla ich piękna i wielkości. Trudno jest uwierzyć, że dokonali tego ludzie posługujący się tylko kamiennymi i miedzianymi narzędziami. Nie wszyscy faraonowie budowali piramidy, wielu wolało, aby ich zwłoki pochowano w grobach wykutych w głębi kamiennych zboczy. Wejścia do królewskich grobów starannie maskowano, aby ochronić mumie przed rabusiami.